منظرپردازی خشک
Xeriscape
منظرپردازی خشک
تعریفی ساده از منظرپردازی خشک، طراحی و منظرپردازی با استفاده از گیاهانی می‌باشد که با کمترین میزان مصرف آب رشد می‌کنند و به خشکی سازگارند.
گیاهان بومی و سازگار با شرایط آب و هوای خشک بهترین گزینه برای انتخاب این طراحی در مناطق کم آب می‌باشد. اگرچه منظرپردازی خشک بیشتر مناسب محوطه‌سازی در مناطق کم آب است، اما ممکن است شما به دلیل علاقه شخصی به نوع طراحی و یا به دلایل زیست‌محیطی تمایل به استفاده از آن در محیط‌های دیگر باشید.
بسیاری از مناطق آب قابل استفاده محدودی برای آبیاری در اختیار دارند. بنابراین انتخاب گیاهان سازگار با شرایط آب و هوای خشک و کم آب، یکی از راه‌های داشتن باغی زیبا اما با کمترین میزان مصرف آب می‌باشد.
اما همانطور که گفته شد بعضی افراد نیز به فکر منافع زیست‌محیطی هستند و استفاده از گیاهان بومی و استفاده کمتر از منابع کره زمین، به خصوص آب، را ترجیح می‌دهند. پس منظرپردازی خشک راهی موثر در جهت صرفه‌جویی در وقت و هزینه و منابع می‌باشد. و این منفعتی است که همه قدردان آن هستند.
موارد دیگری جز انتخاب گیاهان سازگار با شرایط آب و هوای خشک برای کاهش آب مصرفی وجود دارد. جایگزین کردن مزارعی که نیازمند آب بسیار هستند مثل چمن‌زارها، با مزارعی که شامل گیاهان کم نیاز هستند تا ۸۰% یا حتی بیشتر در مصرف آب صرفه‌جویی می‌کند.
روش دیگر استفاده بهینه از منابع در محوطه، درجه‌بندی و محوطه‌سازی خاک برای هدایت و استفاده از حداقل رطوبت موجود است. به طوری که مثلا بشود از آب باران برای آبیاری باغ‌ها استفاده کرد.
بسیاری بر این باور غلط هستند که این سبک از طراحی به آبیاری نیازی ندارد، اما در واقع گیاهان سازگار با خشکی هم به مقداری آب محتاج هستند.
در طول دو تابستان اول ، آبیاری کامل و منظم به گیاهان ریشه گیاه را عمیق و مستحکم می‌کند.
اکثرا ، محوطه و باغ را در گرم‌ترین اوقات سال هفته‌ای یکبار آبیاری می‌کنند. به همین دلیل منظر‌های حرفه‌ای ، سیستم آبیاری قطره‌ای را تقریبا برای همه طراحی‌های منظرپردازی خشک در نظر می‌گیرند.
پس اگر به فکر کاهش مصرف آب های لوله‌کشی هستید باید آب باران را در مخازن زیر زمینی و منبع‌ها جمع کنید و از آن‌ها در آبیاری‌های جاری استفاده کنید.
اگرچه همه محوطه سازی‌ها این امکان را دارد که مردم را به طبیعت دعوت کند، اما افرادی که منظر و محوطه خود را به روش منظرپردازی خشک و با استفاده از گیاهان بومی طراحی کرده‌اند ارتباط عمیق‌تری با دنیای طبیعی دارند.
وقتی به چرخه‌های طبیعی و رشد گیاهان بومی در محوطه خود عادت کنید، هنگام بیرون رفتن در پارک‌ها و حیات وحش هم این نوع از گیاهان را می‌بینید، پس درک و احساس تعلق با آن‌ها ایجاد می‌شود که می‌تواند موجب ارتباط بیشتر شما را با طبیعت و دنیای اطراف‌تان شود.
دلیل علاقه شما به این روش از منظرپردازی هر چه که باشد (صرفه جویی در استفاده از منابع یا دوری از نگهداری مداوم باغ‌های پر از گل و چمن و یا حفظ منافع زیست محیطی)، نیازمند دانستن یک سری نکات حرفه‌ای در این زمینه هستید تا به هدف خود دست پیدا کنید. دانش و تجربه در طمینه منظرپردازی به شما کمک می‌کند تا منظری با حداقل استفاده از آب داشته باشید که البته این منظر می‌تواند به همان اندازه باغ‌های سنتی، زیبایی و چشم‌اندازی خوب به همراه داشته باشد.
Xeriscape
منظرپردازی خشک
تعریفی ساده از منظرپردازی خشک، شامل انتخاب گیاهانی می‌باشد که با کمترین میزان مصرف آب رشد می‌کنند و به خشکی سازگارند.
گیاهان بومی و سازگار با شرایط آب و هوای خشک بهترین گزینه برای انتخاب این طراحی در مناطق کم آب می‌باشد. اگرچه منظرپردازی خشک بیشتر مناسب محوطه‌سازی در مناطق کم آب است، اما ممکن است شما به دلیل علاقه شخصی به نوع طراحی و یا به دلایل زیست‌محیطی تمایل به استفاده از آن در محیط‌های دیگر باشید.
بسیاری از مناطق آب قابل استفاده محدودی برای آبیاری در اختیار دارند. بنابراین انتخاب گیاهان سازگار با شرایط آب و هوای خشک و کم آب، یکی از راه‌های داشتن باغی زیبا اما با کمترین میزان مصرف آب می‌باشد.
اما همانطور که گفته شد بعضی افراد نیز به فکر منافع زیست‌محیطی هستند و استفاده از گیاهان بومی و استفاده کمتر از منابع کره زمین، به خصوص آب، را ترجیح می‌دهند. پس منظرپردازی خشک راهی موثر در جهت صرفه‌جویی در وقت و هزینه و منابع می‌باشد. و این منفعتی است که همه قدردان آن هستند.
موارد دیگری جز انتخاب گیاهان سازگار با شرایط آب و هوای خشک برای کاهش آب مصرفی وجود دارد. جایگزین کردن مزارعی که نیازمند آب بسیار هستند مثل چمن‌زارها، با مزارعی که شامل گیاهان کم نیاز هستند تا ۸۰% یا حتی بیشتر در مصرف آب صرفه‌جویی می‌کند.
روش دیگر استفاده بهینه از منابع در محوطه، درجه‌بندی و محوطه‌سازی خاک برای هدایت و استفاده از حداقل رطوبت موجود است. به طوری که مثلا بشود از آب باران برای آبیاری باغ‌ها استفاده کرد.
بسیاری بر این باور غلط هستند که این سبک از طراحی به آبیاری نیازی ندارد، اما در واقع گیاهان سازگار با خشکی هم به مقداری آب محتاج هستند.
در طول دو تابستان اول ، آبیاری کامل و منظم به گیاهان ریشه گیاه را عمیق و مستحکم می‌کند.
اکثرا ، محوطه و باغ را در گرم‌ترین اوقات سال هفته‌ای یکبار آبیاری می‌کنند. به همین دلیل منظر‌های حرفه‌ای ، سیستم آبیاری قطره‌ای را تقریبا برای همه طراحی‌های منظرپردازی خشک در نظر می‌گیرند.
پس اگر به فکر کاهش مصرف آب های لوله‌کشی هستید باید آب باران را در مخازن زیر زمینی و منبع‌ها جمع کنید و از آن‌ها در آبیاری‌های جاری استفاده کنید.
اگرچه همه محوطه سازی‌ها این امکان را دارد که مردم را به طبیعت دعوت کند، اما افرادی که منظر و محوطه خود را به روش منظرپردازی خشک و با استفاده از گیاهان بومی طراحی کرده‌اند ارتباط عمیق‌تری با دنیای طبیعی دارند.
وقتی به چرخه‌های طبیعی و رشد گیاهان بومی در محوطه خود عادت کنید، هنگام بیرون رفتن در پارک‌ها و حیات وحش هم این نوع از گیاهان را می‌بینید، پس درک و احساس تعلق با آن‌ها ایجاد می‌شود که می‌تواند موجب ارتباط بیشتر شما را با طبیعت و دنیای اطراف‌تان شود.
دلیل علاقه شما به این روش از منظرپردازی هر چه که باشد (صرفه جویی در استفاده از منابع یا دوری از نگهداری مداوم باغ‌های پر از گل و چمن و یا حفظ منافع زیست محیطی)، نیازمند دانستن یک سری نکات حرفه‌ای در این زمینه هستید تا به هدف خود دست پیدا کنید. دانش و تجربه در طمینه منظرپردازی به شما کمک می‌کند تا منظری با حداقل استفاده از آب داشته باشید که البته این منظر می‌تواند به همان اندازه باغ‌های سنتی، زیبایی و چشم‌اندازی خوب به همراه داشته باشد.
سبک‌های طراحی
